Plaatsmaken zit middenin een wijk waar een wereld te ontdekken en verzamelen valt: Klarendal. Je zou er best een klassiek herbarium van kunnen maken: een verzameling gedroogde planten met naam, vindplaats, datum en verzamelaar.
Het zou een klein stukje van de wijk tonen waar veelal aan voorbij wordt gegaan. Letterlijke en figuurlijke muurbloemen: fleurige verschijningen in droge stenige omgevingen. Tegelijkertijd zou het een blik werpen op de verzamelaar en diens interesse. Schoonheid ligt immers in het oog van de toeschouwer.
Kunstenaars zijn bij uitstek verzamelaars: van materialen, ideeën en verhalen. Voor de tentoonstelling Herbarium zijn vier kunstenaars uitgenodigd die geïnteresseerd zijn in de verschillende lagen van een omgeving. Bij de één uit dit zich in het meer tastbare: in de grond onder onze voeten en het groen waarmee bewoners hun domein delen. Bij de ander zit het meer in het geestelijke: in de verhalen in de wijk, de herinneringen en dromen die er liggen en in de goden die er aanbeden worden. De kunstenaars zijn de afgelopen tijd de wijk in gegaan en hebben elementen meegenomen de werkplaatsen van Plaatsmaken in. Tafelkleden werden geblauwdrukt, stenen huizen trokken op in de doka, goden getekend en stoffen met flarden van verhalen gevuld. Hier vonden fysieke ambachten en lagen uit de buurt elkaar in nieuw werk.
Het resultaat is net als de wijk: veelkleurig, levendig, meerstemmig, met bonte verschijningen en hier en daar een rustig hoekje en duidelijk voldoende plek om aan te schuiven en te kijken naar wie en wat er voorbij komt. Wijkbewoners herkennen er misschien bekende details uit hun wijk of ontdekken juist iets bijzonders. Bekenden van Plaatsmaken lopen op hun beurt hopelijk misschien weer iets anders door hun eigen wijk. Want dat is uiteindelijk ook wat een herbarium is: dat stukje uit de blik van de toeschouwer. Een oog voor een specifiek ding waaraan je eerder misschien voorbij liep. Opdat het bekende weer als nieuw wordt, en het nieuwe uiteindelijk gekend.
Fiona Lutjenhuis vertelt verhalen waarbij ze in kleurrijke beelden de waarheid, fantasie en werkelijkheid door elkaar mengt. In Klarendal ging ze op zoek naar religieuze symbolen in vensterbanken en etalages, die ze vervolgens meenam de werkplaatsen van Plaatsmaken in. Ze bedekken de tafel, waaraan je bent uitgenodigd om plaats te nemen.
Jan Rothuizen trekt door steden, straten en huizen en spreekt met mensen, observeert en probeert alle gevonden elementen samen te smelten in één beeld dat een groter verhaal vertelt. Hij maakte een tekening van Klarendal en experimenteert met een voor hem nieuw medium: etsen. Deze zullen geen letterlijke vertaling zijn, maar zijn gevoel in de wijk weerspiegelen.
Lou-Lou van Staaveren maakt foto’s, tuiniert en doet onderzoek naar fysieke tuinen, tuinen in de beeldende kunst en naar tuinen van de verbeelding. Ze maakte en ontwikkelde analoge foto’s van wijk. Vervolgens bouwde zij de beelden kleur voor kleur op met zeefdruk en cyanotypie. Daarmee maakt ze voelbaar hoe groen oneindig veel meer voor ons doet dan op het eerste oog zichtbaar is.
Neil Fortune maakt schilderijen, tekeningen en sculpturen waarin hij mensen met elkaar verbindt. Hij sprak met mensen uit de wijk en nodigde hen uit om tijdens hun gesprek te tekenen. De tekeningen vormen de basis voor nieuwe werken, waarbij hij verschillende technieken combineert met textiel, dat hij deels opvulde met materiaal uit een oud bankstel uit Klarendal. Zijn werken zijn daarmee drager van eerdere, en verleiden hopelijk tot nieuwe, gesprekken.
Curator: Gerda van de Glind