De eerste tentoonstelling uit de serie Altered Breath is het resultaat van een werkperiode van 3 maanden die Marijn van Kreij en Ananda Serné bij Plaatsmaken hebben doorgebracht. In de werken staan het netwerk en verbinding centraal. Met als protagonist: een kronkelende worm die essentieel is voor gezonde compost en de bodem in het algemeen.
Marijn begon zijn werkperiode met een rijk archief aan beeldmateriaal dat hij in de loop der tijd heeft verzameld: oude tekeningen, posters van tentoonstellingen, pagina's uit kunstcatalogi, reclamefolders, foto’s van zijn wormenbak. Al deze papieren bracht hij in verbinding met elkaar door ze gelijkwaardig te behandelen, ze letterlijk over elkaar te zeefdrukken en er op te schilderen. Niet alleen met verf, maar ook met plantaardige pigmenten en zelfs met wormensap.
Ananda heeft deze manier van werken ook in haar tekst toegepast. Geïnspireerd op het idee van compost verzamelde ze gedachten, feiten en anekdotes uit verschillende tijden en plaatsen. Ze reeg al deze fragmenten aan elkaar tot een droomachtige tekst waarin de figuur en de vorm van de worm alles met elkaar verbindt.
Je zou de krioelende worm ook kunnen zien als een metafoor voor de werkwijze van Marijn en Ananda. In het donker aftasten, schilderen, zeefdrukken en schrijven en zo een vruchtbare basis makend voor zichzelf en anderen. De worm wordt een lijn, een letter, een onzichtbare connectie tussen personen die elkaar nog maar net kennen. Een verbindingsteken tussen de binnen- en buitenwereld, tussen origineel en kopie, tussen verleden en heden, tussen individu en gemeenschap.
Deze gemeenschappelijkheid ligt aan de basis van dit tentoonstellingsprogramma. In Altered Breath staan de commons (of gemeengoed) centraal. Commons zijn gedeelde natuurlijke hulpbronnen zoals water, lucht en land, maar ook informatiebronnen zoals teksten, beelden en computercodes. Ze zijn toegankelijk voor alle leden van een samenleving. Bovenal kunnen commons worden gedefinieerd als een sociale praktijk waarbij een bron niet door een staat of een markt wordt beheerd, maar door een gemeenschap; in dit geval bestaande uit kunstenaars en schrijvers.
Omdat de deelnemers werken in edities maken, is er de mogelijkheid om de prints te delen in een collectief archief. Zo ontstaan er als het ware nieuwe commons. De werken die deel uit maken van het archief kunnen als uitgangspunt genomen worden voor nieuw werk. Verder gaan waar een ander is geëindigd.
Je zou dit groeiend archief kunnen zien als een composthoop. Ideeën, teksten en beelden worden op de hoop gegooid en genereren nieuwe beginpunten. Uiteindelijk kunnen er werken ontstaan die door iedereen en tegelijkertijd door niemand gemaakt zijn.